Betty van Engelen (1961) is een autodidact fotograaf. Ze kijkt vooral naar wat er is en wat haar verwondert. Dit kan een reflectie in water zijn, die maar heel even zichtbaar was bij het langslopen, een regenboog in een piepklein spinnenweb, of bijzondere patronen of structuren om haar heen. Als fotograaf is ze vooral op zoek naar het ongeziene. Door veelvuldig gebruik te maken van de macrolens kan ze ons meenemen in een wereld die wij met het blote oog nauwelijks kunnen waarnemen. Ze laat ons verder kijken dan onze gebruikelijke blik. Hierbij “minimaliseert” ze vaak details en krijgen haar beelden een abstract karakter. Water is een grote inspiratiebron voor haar, evenals de breking van licht. Zelf zegt ze over haar fotografie: “De blijdschap en trots die ik voel als het me gelukt is om mijn verwondering vast te leggen in een foto, is mijn drive in mijn werk als fotograaf”.