Hieke maakt figuratieve beelden in brons en zingt daarnaast als sopraansoliste op de Nederlandse concertpodia. De klassieke liedkunst vormt een belangrijke inspiratiebron in haar beeldhouwwerk.
Zelf zegt zij hierover: "Meestal werk ik vanuit een idee, een concept dat vaak gevoed is door de klassieke vocale muziek. Al zingend zie ik soms beelden voor me, krijg ik inspiratie, word ik aangeraakt. Boetseren is voor mij als zingen in klei, datgene in materie zichtbaar proberen te maken dat in eerste instantie onzichtbaar lijkt. In dit scheppingsproces is transformatie het sleutelwoord. In de zangkunst is dat het omvormen van een gevoel tot een vluchtige klank en in wezen ervaar ik beeldhouwen als een soortgelijk proces, ditmaal echter in een vaste, blijvende materie: oermaterialen als klei en brons.”
In 2009 toonde het Stedelijk Museum Zwolle een overzicht van haar werk en verscheen haar monografie onder de titel ‘Gesmolten klank,gestold geluid’. Op uitnodiging van de Provincie Noord-Holland exposeerde Hieke in 2010 in het historische pand Paviljoen Welgelegen te Haarlem, de zetel van de Provinciale Staten Noord-Holland. Ook deze expositie had als thema muziek.
In de openbare ruimte is monumentaal werk van Hieke Meppelink onthuld in de gemeenten Oegstgeest en Enschede.
De Booghgaard en Hieke hebben een bijzondere relatie met elkaar: haar eerste expositie vond plaats in De Booghgaard en vanaf die tijd is een nauwe samenwerking ontstaan. Hieke maakte de lustrumbeeldjes ter ere van ons 10-jarig en 15-jarig bestaan en Hieke denkt, bij het maken van haar beelden, vaak aan de bijzondere plekjes in onze tuin. Voor haar is onze tuin haar “beeldenthuis”.